Rana Reider voelt zich thuis

Artikel TeamNL.org

Tuimelkruid. Het is dat typische, over dorre vlaktes rollende struikgewas waarmee hij zichzelf en zijn atleten vergelijkt. Het is zelfs hun bijnaam geworden. The Tumbleweeds. Omdat Rana Reider zich daar laat brengen waar de wind hem brengt. Het betekent dat hij ooit Papendal weer zal verlaten, maar voorlopig niet. Sterker, de Amerikaan blijft ook na de Olympische Spelen van Rio de Janeiro dolgraag in Arnhem werken. “Ik blijf hier zo lang als mogelijk blijkt.”

Hij zag al menig trainingslocatie, werkte in de zon van Florida, in post-Olympisch Engeland. Maar geen complex kan in zijn opinie de vergelijking met Papendal doorstaan. Nergens voelde hij zich meer op zijn plek dan tussen het Gelderse groen. “We zijn hier gelukkig.” Hij geeft het iedereen maar even mee. En zegt het niet om te slijmen. “Nee, dat hoef je van mij niet te verwachten. Ik zeg echt niet dat het overal great is, als ik er ben. Papendal is een toplocatie, dat mogen Nederlanders zelf ook gaan geloven.” Wat hem betreft zijn er objectievere methodes om zijn woorden te staven. “Mijn atleten winnen medailles en noteren pr’s sinds ze op Papendal trainen.” Neem Christian Taylor, de Olympisch kampioen hink-stap-springen. Hij werd in 2015 wereldkampioen met een Amerikaanse recordafstand.

Klik hier om het volledige artikel te lezen.